Ніжэй прыводзіцца артыкул Таішы Сугіяма, дырэктара па даследаваннях Інстытута глабальных даследаванняў Canon, які з’явіўся ў сённяшнім Sankei Shimbun, пад назвай «Не ахвяруйце нацыяй дзеля дэкарбанізацыі.
Пытанне клімату, дэкарбанізацыя і г.д. – гэта змова, задуманая Кітаем з канадскім ашуканцам Морысам Стронгам, і рух, распачаты Элам Горам, які ўдзельнічаў у гэтым.
Выкарыстоўваць любімы тэрмін Кітая – хлусня стагоддзя, і ён працягвае біць па галаве ў сваёй крытыцы гэтай хлусні і спрабуе яе выправіць.
У гэтай галіне ён працягвае заставацца самым разумным голасам у свеце.
Ён мае мазгі і інтэлект, якія належаць таму, хто вучыўся і скончыў Такійскі ўніверсітэт, адзін з вядучых універсітэтаў Японіі.
У той час як многія здраднікі скончылі Такійскі ўніверсітэт і наносяць вялікую шкоду краіне, яго барацьба з’яўляецца сапраўды нацыянальным здабыткам, па вызначэнні Сайчо.
Калі вы не разумееце яго трывожны тэзіс, вы павінны перастаць называць членаў японскага сойму, незалежна ад кіруючай або апазіцыйнай партыі, дзяржаўнымі дзеячамі.
Яны павінны называць сябе «палітыкамі».
Яны павінны вярнуць вялікую суму ўзнагароджання і розныя прывілеі, якія яны атрымліваюць як члены сойма, неадкладна з народных падаткаў.
Але на нафтагазавыя кампаніі ў развітых краінах ціснулі на дэкарбанізацыю з боку экалагічных актывістаў і дзяржаўных фінансавых устаноў. Гэты фрагмент кажа нам, што экалагічныя актывісты і дзяржаўныя фінансавыя ўстановы выклікаюць крызіс ва Украіне і, у далейшым, на Тайвані.
Экалагічныя актывісты і дзяржаўныя фінансавыя ўстановы, падкантрольныя псеўдамаралізму, абодва пешкі Кітая, ствараюць сур’ёзны крызіс для чалавецтва і планеты.
Гэты артыкул працягваецца.
Акцэнт у тэксце, акрамя загалоўка, мой.
Не ахвяруйце дзяржавай дзеля дэкарбанізацыі.
Сітуацыя застаецца напружанай: прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін разгортвае войскі ўздоўж мяжы, заяўляючы, што ніколі не дазволіць Украіне далучыцца да Паўночнаатлантычнага дагавора (НАТА).
ЗША і Эўразьвяз гатовыя супрацьстаяць эканамічным санкцыям. Асновай расійскай эканомікі з’яўляецца экспарт нафты і газу. Таму калі экспарт будзе застойным, то гэта будзе вялікі ўдар.
Украіна — ахвяра ЕС.
Аднак, калі газазабеспячэнне будзе перапынена, гэта фактычна загубіць Еўропу. Напрыклад, Расія забяспечвае каля 40% імпарту газу ў Еўропу, у асноўным праз трубаправоды.
Што было б, калі б яго закрылі з-за эканамічных санкцый?
Па ўсёй Еўропе будзе адчувацца дэфіцыт ацяпляльнага паліва. У разгар зімы ў Еўропе гэта можа азначаць нават мноства смерцяў.
Дэфіцыт электраэнергіі таксама стане сур’ёзным, і гэта прывядзе да спынення вытворчасці. Гэта сакрушальны ўдар па эканоміцы, якая пацярпела ад кароны.
ЕС больш не можа нармальна жыць без расійскага газу.
Па гэтай прычыне Расія правярае ваду, каб убачыць, як далёка зайдзе ЕС, уводзячы сур’ёзныя эканамічныя санкцыі ў надзвычайнай сітуацыі.
Асабліва кідаецца ў вочы слабасць Германіі.
Дэкарбанізацыя і залежнасць ад Расіі
У чым прычына такой залежнасці ЕС ад Расеі?
ЕС быў апантаны тэорыяй «кліматычнага крызісу» і імкнуўся да дэкарбанізацыі. У выніку выпрацоўка электраэнергіі на вугалі была скарочана, а залежнасць ад выпрацоўкі электраэнергіі на газе ўзрасла. ЕС увёў шмат ветраэнергетыкі, але калі вецер не дзьме, яго трэба падмацоўваць газам.
З пачатку 2021 года і да лета было шмат дзён са слабым ветрам, што павялічыла попыт на газ і выклікала рост цаны.
Паколькі ў Еўропе ёсць багатыя запасы газу, ёй не варта было разлічваць на імпарт, нават калі б попыт на газ вырас.
Аднак нафтагазавыя кампаніі ў развітых краінах ціснулі на дэкарбанізацыя з боку экалагічных актывістаў і дзяржаўных фінансавых устаноў.
У выніку распрацоўка прыродных рэсурсаў засталася, і яны таксама распрадалі свой нафтагазавы бізнэс.
Акрамя таго, еўрапейскія краіны фактычна забаранілі тэхналогію здабычы сланцавага газу, якая зрабіла рэвалюцыю на газавым рынку ЗША з-за праблем з забруджваннем навакольнага асяроддзя.
Наадварот, Злучаныя Штаты сталі найбуйнейшым у свеце вытворцам газу дзякуючы распрацоўцы сланцавага газу, а цэны на газ сталі надзвычай нізкімі.
У Еўропе запасы сланцавага газу насамрэч такія ж багатыя, як і ў Злучаных Штатах.
Калі б яна была разьвітая, як ЗША, сёньня яна б не залежала ад Расеі.
Акрамя таго, да росту залежнасці ад газу дадаў антыядзерны рух у Германіі і іншых краінах.
Германія спыніла тры АЭС у снежні 2021 года, калі стаў відавочны энергетычны крызіс.
Яшчэ тры атамныя электрастанцыі цяпер плануецца закрыць у 2022 годзе, каб завяршыць паступовы выхад з АЭС.
У выніку Еўропа ўступіла ў гэтую зіму з мізэрнымі запасамі газу.
Пераасэнсаваць прыярытэт аднаўляльных крыніц энергіі
Што тычыцца складу ўкраінскага крызісу, то найбольшую выгаду атрымаў спадар Пуцінy дэкарбанізацыі ЕС (і антыядзернай энергетыкі).
А як жа Японія?
Як і Еўропа, крайняя дэкарбанізацыя Японіі, прыярытэт у галіне аднаўляльных крыніц энергіі і стагнацыя ядзернай энергетыкі ставяць пад пагрозу яе энергетычную бяспеку і нават нацыянальную незалежнасць і бяспеку.
Што трэба рабіць? Ёсць шмат момантаў для абмеркавання, але я засяроджуся на трох.
Па-першае, мы павінны паскорыць перазапуск АЭС. Гэта змякчыць эканамічны ўплыў росту міжнародных цэн на СПГ (звадкаваны газ).
Гэта таксама дапаможа энэргетычнаму крызісу ў ЕС, палегчыўшы міжнародны дэфіцыт і адправіўшы ў ЕС больш судоў СПГ. Другое — гэта становішча вугальных электрастанцый.
Па-другое, трэба перагледзець пазіцыю вугальнай энергетыкі. У цяперашнім Базавым энергетычным плане Японіі вугальнай энергетыцы адведзена толькі кепская роля.
Японія павінна павысіць свой прагноз вытворчасці электраэнергіі да 2030 года і рэалізаваць стабільныя і даступныя закупкі вугалю ў доўгатэрміновай перспектыве.
Па-трэцяе, мы павінны пазбягаць залежнасці ад Кітая шляхам дэкарбанізацыі. Палітыка дэкарбанізацыі – гэта не дэматэрыялізацыя; гэта прамая супрацьлегласць. Асаблівую заклапочанасць выклікаюць электрамабілі (ЭМ).
Электрычныя машыны могуць не выкарыстоўваць нафту, але яны патрабуюць вялікай колькасці мінеральных рэсурсаў для вытворчасці акумулятараў і рухавікоў.
Кітайскія кампаніі займаюць пераважную долю ў вытворчасці неадыму, рэдказямельных элементаў, неабходных у вялікіх колькасцях для вытворчасці рухавікоў, і кобальту, сыравіны для вытворчасці акумулятараў.
Як Японія і Злучаныя Штаты будуць супрацьстаяць запалохванню Кітаем суседніх краін і рэгіёнаў, такіх як Тайвань?
Вядома, сіла – гэта адзін спосаб, але выкарыстоўваць яго не так проста.
Аднак калі сітуацыя складзецца так, што калі пастаўкі рэсурсаў з Кітая будуць спыненыя, гэта разбурыць прамысловасць Японіі, то санкцыі ўвесці будзе няпроста.
Іншымі словамі, тая ж дынаміка, якая склалася паміж Расіяй, Германіяй і Украінай у дачыненні да газу, будзе назірацца і паміж Кітаем, Японіяй і Тайванем у дачыненні да рэдкіх грудоў зямлі.
Тое ж самае тычыцца і Сэнкаку.
Цяперашняя энергетычная палітыка Японіі па дэкарбанізацыі спрыяе пашырэнню правоў і магчымасцей дыктатуры і разбурэння дэмакратыі.
Японія павінна прыпыніць сваю палітыку прыярытэту аднаўляльных крыніц энергіі і тэрмінова перагледзець сваю энергетычную палітыку.