IMADR ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸੰਸਥਾ ਹੈ?
ਭੁੱਲ.
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਸੰਗਠਨ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਘਿਣਾਉਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਈਨੂ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਓਕੀਨਾਵਾ ਨਾਲ ਵਿਤਕਰਾ ਕਰਨਾ।
ਇਸ ਸਭ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਅਣਜਾਣ ਪਛਾਣ ਵਾਲੀ ਔਰਤ ਸੀ, ਕੁਮੀ ਸਾਸਾਕੀ (ਜੋ ਜਾਂ ਤਾਂ ਪਲਾਸਟਿਕ ਸਰਜਰੀ ਵਾਲੀ ਕੋਰੀਅਨ ਹੈ ਜਾਂ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੀ ਇੱਕ ਕੋਰੀਅਨ ਹੈ), ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬੇਤੁਕਾ ਅਤੇ ਬੇਤੁਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਾਪਾਨ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਜੋ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਉਹ ਮਾਸਟਰਮਾਈਂਡ ਸੰਗਠਨ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਕੋਲ ਮੂਰਖ, ਘੱਟ ਜੀਵਨ ਵਾਲਾ, ਨਸਲਵਾਦੀ ਫ੍ਰੈਂਚ ਜਪਾਨ ਦੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਸੀ।

ਇਹ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਹੈ, ਉਹ ਦੇਸ਼ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨਾਂ ਵਾਂਗ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਜਪਾਨ, ਜਿੱਥੇ ਔਰਤਾਂ ਬਲਾਤਕਾਰ ਆਦਿ ਦੇ ਮਾਮੂਲੀ ਖਤਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਜਿਹੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਨਿਊਜ਼ਵੀਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਰਵੇਖਣ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਪੱਛਮ ਦੇ ਵਿਕਸਤ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਈਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤਤਾ 50% ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੈ।
ਇਸ ਲੇਖ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ, “ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਭਿਆਨਕ ਹਨ …

ਧਾਰਮਿਕ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਭਿਆਨਕ ਸਲੂਕ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰਨਾ ਜਿੱਥੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸਿਧਾਂਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨੀਵੀਂ ਨਸਲ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਉੱਤੇ 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ।
ਅਜਿਹੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕ, ਜੋ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਮਾਹਿਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਵਿਤਕਰੇ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬੇਤੁਕਾ ਹੋਰ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ?
ਮੈਂ ਅਸਾਹੀ ਸ਼ਿੰਬਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮੀਡੀਆ ਆਉਟਲੈਟਾਂ ਅਤੇ ਐਨਐਚਕੇ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਜੋ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਾਰਿਸ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਰਿਪੋਰਟ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਇਸਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ)।

ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ, 1,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਜਦੋਂ ਜਰਮਨੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਕੌਮਾਂ ਵਜੋਂ ਹੋਂਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੁਰਾਸਾਕੀ ਸ਼ਿਕਿਬੂ ਜਪਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ “ਦ ਟੇਲ ਆਫ਼ ਗੇਂਜੀ” ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ ਸੇਈ ਸ਼ੋਨਾਗਨ ਨੇ “ਦ ਪਿਲੋ ਬੁੱਕ” ਲਿਖੀ।
ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਉਲਟ, ਉਹ ਦੇਸ਼ ਜਿੱਥੇ 50% ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨਾਂ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਅੱਜ ਵੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੀ.ਈ.ਆਰ.ਡੀ. ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਮਾਹਿਰ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਵਿਤਕਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਾਰਿਸ਼ਾਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਘਿਨਾਉਣੀਆਂ ਹਨ।

ਸਿਰਫ਼ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਅੱਜ ਵੀ, ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਅਤੇ ਚੀਨ ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਦੇ ਬਰਾਮਦਕਾਰ ਹਨ।
ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸੂਝਵਾਨ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਿਊਜ਼ਵੀਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਕਿ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਚੀਨੀ ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਨਾਟਕੀ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮੱਸਿਆ ਬਣ ਗਈ ਹੈ।
ਟੋਕੀਓ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕੋਰੀਅਨ ਔਰਤਾਂ ਮਸਾਜ ਪਾਰਲਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੇਸਵਾ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਮੈਂ ਚੀਨ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ, ਦੋ ਦੇਸ਼ਾਂ ਜੋ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਵੇਸਵਾਗਮਨੀ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖਿਡਾਰੀ ਰਹੇ ਹਨ, ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਸਲਾਹਕਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਰਿਪੋਰਟ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀ ਹੈ।
ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ CRED ਜਿੰਨੀ ਬਦਸੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, IMDR ਵਰਗੇ ਸਮੂਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਹਨ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜਾਪਾਨ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਸਤੀਵਾਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਪਰ ਤਾਈਵਾਨ ਅਤੇ ਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਨੂੰ ਸਾਥੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪੈਸਾ (ਜਾਪਾਨੀ ਟੈਕਸਦਾਤਾਵਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ) ਦਾ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਕੀਤਾ।
ਖਾਸ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵਿੱਚ, ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਸੁਆਰਥੀ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜਾਪਾਨ-ਕੋਰੀਆ ਸੰਧੀ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਹ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚਾ ਮੁਫਤ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਕਿਸੇ ਵੀ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਲੋਨੀਆਂ ਲਈ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚਾ ਮੁਫਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਇਹ ਇੱਕ ਹਾਸੋਹੀਣਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਹੈ ਕਿ ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਵਿਤਕਰਾ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਦਿਮਾਗ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੱਥਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰੋ ਤਾਂ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ।