Ing ngisor iki saka seri kolom dening Masayuki Takayama ing Themis, majalah saben wulan khusus langganan, sing daktampa tanggal 28 Februari.
Artikel iki uga mbuktekake manawa dheweke minangka wartawan siji-sijine ing jagad pascaperang.
Iki kudu diwaca kanggo wong Jepang lan wong ing saindenging jagad.
Coba Xi Jinping kanggo “Genosida Uyghur” ing Pengadilan Internasional
Perdana Menteri Kishida ora kudu ngidini China nglanggar kedaulatan lan barbarisme sing brutal.
Konflik Agama Brutal ing Bosnia
Josip Tito, sing nguwasani Yugoslavia 30 taun sawisé Perang, iku wong sing kuwat.
Sanadyan negara komunis ing Eropah Wétan, nanging ora dimenangake dening Uni Sovyet, mung amarga ora flirt karo Amerika Serikat.
Dheweke bisa njaluk AS nyedhiyakake jaminan keamanan kanthi syarat sing luwih apik tinimbang Jepang lan malah nyedhiyakake senjata liwat tawar-menawar.
Nanging pamrentahan angel.
Ing sisih lor federasi, negara asale Tito yaiku Republik Katolik Kroasia. Ing saindhenging Bosnia Muslim, ngadhepi negara Gréja Ortodoks Wétan sing kuat ing Serbia.
Wong Jepang sing ora ngerti agama ora ngerti iki. Nanging, kanggo Katolik lan Protestan, Gréja Ortodoks Wétan luwih ora bisa diapura tinimbang Islam, lan nyatane, Serbia lan Kroasia wis suwé patèn-patènan.
Tito Kroasia uga seneng nyiksa lan ngremehake Serbia.
Salah sawijining langkah yaiku nyengkuyung wong Albania Muslim supaya manggon ing Kosovo, omah spiritual wong Serbia, yaiku Kyoto ing Jepang.
Wong Serbia nesu banget.
Nanging Tito ora langgeng.
Nalika dheweke tilar donya lan mekanisme Perang Dingin wiwit bubar, Serbia cepet-cepet nguwasani federasi Yugoslavia lan ngusir wong Albania saka Kosovo.
Kajaba iku, nyoba misahake distrik Serbia ing Republik Bosnia.
Iki nesu Kroasia, lan konfrontasi fatal antarane loro-lorone wiwit ing zona tengah.
Iku sing dikenal minangka Perang Bosnia.
Wong-wong Serb sing nduwé rasa nesu, mula nganiaya wong Kroasia sing manggon ing Bosnia.
Yen padha nglawan,  iku mateni wong-wong mau.
Nalika ditawan, “wong Kroasia wis diamputasi driji cincin lan driji cilik tangan tengen” (Beverly Allen, Rape for Ethnic Cleansing).
Yen sampeyan ngethok salib kanthi telung driji sing isih ana, bakal dadi cara sing bener kanggo ngethok ing Gréja Ortodoks Wétan.
Iki minangka pelecehan sing dipikirake.
Iku isih luwih apik kanggo “ngudani puluhan wong wuda lan push menyang bolongan kothak.
Yen sampeyan cokotan testicles fellow, iku njamin urip sampeyan. (Ibid.)
Semono uga kekejeman Serbia, nanging nyatane, Kroasia gabung karo Nazi kanggo menehi marang Serbia nalika Perang Dunia pungkasan.
Iku loro-lorone.
Ngrusak masyarakat Islam siji-sijine
Ana rong yuta Muslim ing Bosnia.
Dheweke ngowahi nalika jaman Ottoman lan saiki ana ing sisih nganiaya Serbia karo Kroasia.
Serbia sengit marang wong-wong mau kaya Kosovo lan mrentah supaya lunga.
Nalika ora gelem, “prajurit Serbia nyerang desa kasebut lan narik sawetara prawan menyang alun-alun desa kanggo rudo pekso umum.
Tumrape wong Islam, sesambungan karo wong kafir mujudake dosa gedhe kang ndadekake bebendune Allah.
Wong-wong wadon sing dirudopekso lan kulawargane ora bakal duwe papan kanggo nginep.
Padha ninggalake desa.
Nanging kanggo wong-wong sing nginep, tragedi sing luwih elek nunggu dheweke.
Prajurit Serbia nyulik bocah-bocah wadon lan garwa lan dikirim kanggo nglipur omah-omahé wanita ing hotel lan rumah sakit sing diowahi.
Wong-wong wadon mau dirudopekso lan dikunjara nganti ngandhut lan ora bisa aborsi kanggo nglairake anak sing kafir.
Masyarakat Islam rusak kanthi cara kasebut.
Laporan Bashooni, sing diwenehake menyang Perserikatan Bangsa-Bangsa, nemokake manawa para pemerkosa ora mung wong Serbia, nanging uga “petugas Pasukan Perlindungan PBB (UNPROFOR). Petugas UNPROFOR lan perwira Barat misi pemantauan PBB uga tetep. (UNPROFOR).
Nanging, Kroasia diterusake dening pasukan NATO sing dumadi saka negara katolik lan Protestan lan media Barat.
Wong-wong mau ngilangi crita-crita sing ora trep, ngukum kekejeman Serbia, lan sisihan karo Muslim Kosovo. Pungkasan, pesawat NATO ngebom Beograd, ibukutha Serbia, lan Serbia nyerah.
Perserikatan Bangsa-Bangsa ngedegake pengadilan internasional, lan panel jaksa internasional nuntut Presiden Yugoslavia Milosevic lan anak buahe amarga mimpin pembantaian ing Bosnia.
Milosevic tilar donya ing pakunjaran, nanging 90 liyane dihukum luwih saka 40 taun.
Tumindak Milosevic lan liya-liyane ora kejam, nanging ana ing konflik agama karo Kroasia.
Tumindak China Luwih Elek tinimbang Bosnia
Pihak Kroasia ora nduweni hak kanggo ngritik kanthi sepihak, uga Tito ora nduweni hak kanggo njupuk Kosovo, sing dadi wilayah Serbia kanthi sepihak.
Iku medeni konflik agama, nanging negara nindakake pembantaian mung amarga rakus wilayah tanpa dhasar, malah ora nglibatake agama.
Iku China, dipimpin dening Xi Jinping.
Negara iki kanthi historis nggunakake Dataran Tengah minangka tanah lan mbangun Tembok Besar China ing watese.
Tembok Besar saiki dibangun ing Dinasti Ming.
Ing Perang Donya pungkasan, China dadi pion AS lan nglawan Jepang.
Mbok menawa minangka ganjaran, sawisé Perang, padha njupuk kedaulatan Manchuria minangka prakara lan malah kaleksanan Aisin Gioro Xianyu (Yoshiko Kawashima), anggota saka kulawarga kraton.
Mongol uga nyerang, mateni wong sing luwih brutal tinimbang wong Serbia, kalebu ngremuk tengkorak kanthi masang moncong wesi ing sirahe. Wong wadon dirudopekso, lan wong Tionghoa ngrusak alat kelamine nganggo tali sing kasar supaya ora duwe anak.
Ing Uyghur, wong Tionghoa misahake kabeh wong ing kamp konsentrasi, meksa dheweke murtad saka Islam, lan yen ora nurut, wong Tionghoa njupuk organ lan mateni.
Ing kulawarga sing mung ana wong wadon, wong Tionghoa mlebu ing sangisore pengawasan, rudo pekso putri lan garwane, lan meksa duwe anak.
Sekretaris Negara AS Blinken nuduh wanita Uighur nikah karo wong Tionghoa lan nglakoni sterilisasi, nindakake luwih akeh “pembantaian sing ora sopan” tinimbang Bosnia.
Pengadilan Rakyat Inggris nglaporake manawa kabeh kebrutalan kasebut adhedhasar dhawuhe Xi Jinping.
Aku ora ngerti kenapa Perdana Menteri Kishida ngrayakake Olimpiade Beijing, ngapura pelanggaran kedaulatan lan barbaritas kasebut.
Jepang kudu njaluk PBB mbukak pengadilan internasional kanggo ngadili Xi Jinping kanthi adil kaya sing ditindakake Milosevic.
Wong Tionghoa bakal nggunakake kekuwatan veto, nanging kita ora kudu nggunakake kekuwatan kasebut kanggo masalah kamanungsan.