مطلب زیر از مقاله‌ای از هیروشی یواسا است که در Sankei Shimbun امروز منتشر شد با عنوان، آیا چین می‌تواند محور شرارت را رها کند؟
هیروشی یواسا یک روزنامه نگار واقعی است.
این مقاله برای مردم ژاپن و مردم سراسر جهان ضروری است.

در فوریه گذشته، یک بار دیگر نقش ملیله‌ای غول‌پیکر از «گرنیکا» پیکاسو در مقابل اتاق شورای امنیت در مقر سازمان ملل متحد به دیوار آویزان شد.
گرنیکا، شاهکار پیکاسو، بر اساس تراژدی بمباران بی رویه توسط سربازان آلمانی شهری در کشور باسک در شمال اسپانیا در طول جنگ داخلی در آوریل 1937 است.
به نظر می رسد صحنه های جهنمی زنی که در میان شعله های آتش دست و پنجه نرم می کند و مادری که فرزند شیرخوار خود را در آغوش گرفته است، فریاد می زند ویرانی کنونی در اوکراین را منعکس می کند.
ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با تانک و موشک به اوکراین حمله کرد و گفت که به اوکراین حمله نخواهد کرد و خانه های متوسط ​​تا بلند و مدارس را بمباران کرد. او گفت که فقط تأسیسات نظامی را هدف قرار خواهد داد.
تراژدی «گرنیکا ۲» و حامیانش
قتل عام غیرنظامیان، که پیکاسو از آن متنفر بود، در قرن بیست و یکم به عنوان تراژدی “گرنیکا دوم” رخ داد.
با این حال، در شهر کیف پایتخت، جایی که صدای بمب‌ها هنوز طنین‌انداز می‌شد، او گفت: “من از وطنم دفاع خواهم کرد. این سرزمین تنها چیزی است که اهمیت دارد.” و سخنان او مرا تحت تأثیر قرار داد.
این نوعی عشق به وطن و احساس رسالتی است که مردم ژاپن از پایان جنگ جهانی دوم از دست داده اند.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در یک نشست ویژه اضطراری در دوم مارس قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن روسیه را به دلیل نقض اراضی و استقلال خود با زور محکوم می‌کند و حمله به اوکراین را «تجاوز» و نقض منشور سازمان ملل می‌داند.
صد و چهل و یک کشور از جمله ژاپن، ایالات متحده و اروپا از این قطعنامه حمایت کردند. در مقایسه، پنج کشور از جمله روسیه با آن مخالفت کردند و 35 کشور از جمله چین و هند به آن رای ممتنع دادند.
چین، به ویژه، از توصیف حمله روسیه به اوکراین، که با آن وارد یک رابطه “محور جدید” شده است، به عنوان “تجاوز” خودداری می کند.
سیاست خارجی چین بر اساس «پنج اصل صلح» استوار است که نخست وزیر وقت ژو انلای پس از تأسیس این کشور مطرح کرد. بر این اصل بنا شده است که هرگز از نقض حاکمیت سایر کشورها یا مداخله در امور داخلی آنها حمایت نخواهد کرد.
باید همین اصل بود که باعث می شد الحاق روسیه به شبه جزیره کریمه در جنوب اوکراین در سال 2014 را به رسمیت نشناسد.
با این حال، در دوران رئیس جمهور شی جین پینگ، جاه طلبی های سرزمینی بر اصل دفاع از حاکمیت غالب شده است.
او آشکارا این جاه طلبی را در دریای چین جنوبی و دریای چین شرقی دنبال می کند، مرزهای هند را نقض می کند و از هوا و دریا بر تایوان که به طور دموکراتیک اداره می شود فشار وارد می کند.
چرا “تجاوز” روسیه را محکوم نمی کنیم؟
به گزارش رادیو پرس، در یک کنفرانس مطبوعاتی در 24 فوریه در وزارت خارجه چین، یک خبرنگار و سخنگوی خارجی، هوآ چونیینگ، جرقه هایی را در مورد این تعریف از “تجاوز” رد و بدل کرد.
خبرنگاری از خبرگزاری فرانسه پرسید: «به نظر شما اگر فقط به اهداف نظامی حمله کنید، حمله به کشور دیگری قابل قبول است؟
هوآ چونیینگ ابراز ناراحتی و سردرگمی کرد که “تعریف تجاوز باید به نقطه شروع رسیدگی به وضعیت فعلی در اوکراین بازگردد.” اوکراین “پیشینه تاریخی پیچیده ای دارد و این جنبه تغییر چیزی نیست که همه بخواهند ببینند.”
اظهارات او قاطعانه بود.
از نظر تعاریف در حقوق بین الملل، «تهاجم» حمله به قدرت یا قلمرو حریف بدون توجه به هدف آن است، در حالی که «تجاوز» سلب یک جانبه به زور از حاکمیت، منطقه یا استقلال است.
بنابراین، حمله به اوکراین توسط نیروهای روسیه یک اقدام تجاوزکارانه آشکار است که حاکمیت و استقلال را نقض می کند.
یک خبرنگار رویترز در ادامه پرسید: “پس آیا از تهاجم حمایت می کنید؟” که هوآ ابراز ناامیدی کرد و گفت: “من از این روش سوال پرسیدن خوشم نمی آید.
هوآ اظهار داشت که “طرف چینی طرف این موضوع نیست و به طور مداوم خواستار حل و فصل شده است”، اما چین مقادیر زیادی انرژی و گندم روسیه را در پشت صحنه خریداری کرده است.
حذف مؤسسات مالی بزرگ روسیه از انجمن بین‌المللی مالی بین بانکی چین نیز با کنار گذاشتن مؤسسات مالی بزرگ روسیه از «سوئیفت»، یک شبکه پرداخت بین‌المللی که توسط ژاپن، ایالات متحده و اروپا اداره می‌شود، فضایی برای «خلاف» ایجاد کرده است.
منافع استراتژیک در مخالفت با ایالات متحده
بعدها، زمانی که ولادیمیر پوتین “تهدیدات هسته ای” خود را مطرح کرد، جهان فهمید که یک “خرس زخمی” چقدر می تواند خطرناک باشد.
با نزدیک شدن به شبح “سقوط کیف”، گروه هفت (G7) قدرت های صنعتی در رویارویی با روسیه متحد شدند و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، بزرگترین سازمان بین المللی جهان، تشکیل شد. ناتو به استراتژی اصلی خود در مهار روسیه بازگشته است.
Oتنها چین هنوز از “محور جدید” همکاری چین و روسیه برای مقابله با منافع استراتژیک ایالات متحده دست برنداشته است.
در میان همه اینها، یک گزارش تکان دهنده در نسخه 3 مارس نیویورک تایمز (ایالات متحده) ادعا کرد که مقامات چینی در اوایل فوریه از روسیه خواسته بودند تا پس از بازی های المپیک زمستانی پکن به اوکراین حمله نکند.
گزارش اطلاعاتی غربی که بر اساس آن استوار است نشان می دهد که مقامات چینی قبل از حمله موثشایر به اوکراین از برنامه ها و نیات روسیه آگاه بودند.
پکن بلافاصله این موضوع را تکذیب کرد.
تاریخ «اوایل فوریه» مصادف با سفر پوتین به پکن در مواجهه با تحریم دیپلماتیک غرب از المپیک پکن است.
او و شی یک بیانیه مشترک طولانی و غیرمعمول با محوریت «دفاع چین و روسیه از منافع اصلی یکدیگر» تنظیم کردند.
چین و روسیه دریافتند که وارد دوره جدیدی شده اند و تئوری افول ایالات متحده را مطرح می کنند و می گویند که «جهان چند قطبی شده است و یک تغییر قدرت وجود دارد.
با در نظر گرفتن ایالات متحده، آنها همچنین نوشتند که “مداخله قدرت های خارجی را از بین خواهند برد” و با “توسعه بیشتر ناتو” مخالفت خواهند کرد.
آنها در ادامه گفتند: «دوستی بین دو کشور ما محدودیتی ندارد و هیچ زمینه ممنوعه ای برای همکاری وجود ندارد.
از منظر جامعه غربی، این را تنها می توان به عنوان ایجاد «محور شرارت» با هدف تخریب نظم بین المللی لیبرال تلقی کرد.
نقشه ای برای جلوگیری از خودکشی مضاعف با روسیه و سوار شدن بر اسب برنده
حتی اگر اوکراین یک شریک اقتصادی برای چین باشد که سرمایه گذاری زیادی در اوکراین انجام داده است، چین معتقد است که روابط چین و روسیه باید برای رقابت با ایالات متحده در اولویت قرار گیرد.
برای مقابله با دفاع ایالات متحده از تایوان، آنها معتقدند که پراکندگی قدرت خود از “جبهه آسیایی” در غرب اقیانوس آرام به “جبهه اروپایی” در شرق اروپا ضروری است.
با این وجود، آنها نمی توانند در تهاجم به اوکراین شریک باشند و در نهایت به صمیم قلب با روسیه پایان دهند.
وی در حالی که غرب را به دامن زدن به تهدید روسیه متهم می کند، همچنان در موضعی است که خواستار آرامش هر چه سریعتر اوضاع است.
چین قادر خواهد بود عواقب جنگ را تعیین کند و بر اسب برنده سوار شود.
برای ژاپن، کشوری لیبرال در مجاورت محورهای چین و روسیه، درس جنگ اوکراین این است که تا زمانی که دیکتاتور فکر می‌کند «قدرت عدالت است»، هم پیمان و هم یادداشت می‌توانند لغو شوند.
یادداشت تفاهم سال 1994 بوداپست (MOU) یک ضمانت امنیتی بود که توسط ایالات متحده، بریتانیا و روسیه به اوکراین، که با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی استقلال یافت، متعهد شد.
در نتیجه اوکراین تا سال 1996 تمام تسلیحات هسته ای خود را به روسیه بازگرداند.
روسیه با الحاق شبه جزیره کریمه در سال 2014 این یادداشت را مرده اعلام کرده بود.
اگر کنار گذاشتن سلاح های هسته ای زمان آماده شدن برای تهاجم توسط یک کشور دیگر است، پس داشتن سلاح هسته ای زمان رهایی از خطر تهاجم است.