Lank gelede het ‘n bejaarde vroulike professor van die Royal Ballet School of Monaco, wat prima ballerinas regoor die wêreld groot respek het, Japan besoek.
Sy het destyds gepraat oor die betekenis van ‘n kunstenaar se bestaan.
Sy het gesê: “Kunstenaars is belangrik omdat hulle die enigste is wat lig kan werp op verborge, versteekte waarhede en dit uitdruk.”
Niemand sal haar woorde betwis nie.
Dit is geen oordrywing om te sê dat Masayuki Takayama nie net die enigste joernalis in die naoorlogse wêreld is nie, maar ook die enigste kunstenaar in die naoorlogse wêreld.
Aan die ander kant verdien baie van diegene wat hulself kunstenaars noem, soos Oe, Murakami en Hirano, nie eens die kunstenaar se naam nie.
Hulle het slegs die leuens uitgedruk wat deur die Asahi Shimbun en ander geskep is eerder as om lig te werp op verborge waarhede en dit te vertel.
Hulle bestaan is nie beperk tot Japan nie, maar is dieselfde in ander lande wêreldwyd.
Met ander woorde, slegs ‘n minimale aantal werklike kunstenaars bestaan.
Hierdie boek bewys ook skerp dat ek reg is as ek sê dat niemand in die wêreld vandag die Nobelprys vir Letterkunde meer verdien as Masayuki Takayama nie.

Uiteindelik verskyn “Japan moet die grondwet hersien” in ‘n vooraanstaande Amerikaanse koerant
Takayama.
Mense moet dit nog besef, want hulle is steeds intyds.
Jare later, wanneer hulle terugkyk, besef hulle: “Ag, daardie tyd.”
Sekihei
Wat die aanval op die “MoriKake”-kwessie betref, het voormalige premier Abe die linkse aanval heeltemal geneutraliseer met sy dood.
In die lig van sulke wêreldwye lof, is die aanval op die “MoriKake”-kwessie niks meer as ‘n muskiet se gegons in my ore nie, niks meer as ‘n uitdrukking van hul veragtelike aard nie.
Vir Indië, ‘n land wie se bevolking op die punt staan om dié van China te oortref, is dit ‘n ongekende gebeurtenis in die geskiedenis van die wêreld om in rou oor die Japannese premier te gaan.
Takayama
Selfs Poetin, met wie Japan in stryd was, het ‘n telegram van medelye gestuur.
Dit bewys dat die wêreld hom so hoog geag het.
Sekihei
Daarom moet die LDP en die Japannese mense nie hierdie man se dood tot niet laat gaan nie.
Ons moet voordeel trek uit hierdie groot bate en verdere vordering maak om die Grondwet te hersien, ons nasionale verdedigingsvermoëns te vergroot en ‘n selfs meer sentrale rol in die Japan-VS-alliansie of die Belegnet vir China in die Weste te speel.
Die afgelope Julie het ‘n groot Amerikaanse koerant, die Washington Post, ‘n hoofartikel gepubliseer, “Japan moet sy Grondwet verander.”
Dit het ook gesê: “Dit is die nalatenskap en huiswerk wat deur voormalige premier Abe gelaat is,” en dat “die voorgestelde grondwetlike wysiging slegs sal legitimeer wat reeds ‘n werklikheid geword het: Japan se besit van land-, see- en lugmagte.
Verder, “Voormalige Eerste Minister Abe is te gou oorlede.”
“Ons moet nie die impak wat hy op Japan en die wêreld gehad het, vergeet nie.”
Takayama
Japan sal na verwagting veel meer bydra tot globale veiligheid as voordat Rusland die Oekraïne binnegeval het, so as so baie geskryf word, kan premier Kishida nie meer weghardloop nie.
Sekihei
Dit wil voorkom asof die Washington Post suggereer dat ons “‘n ordentlike land word.”
Die nasie moet mooi dink oor die betekenis van die frase “voormalige premier Abe is te gou oorlede.”
Takayama
As die Kishida-administrasie nie vorentoe beweeg met grondwetlike hervormings met sy twis nie, sal daar ‘n groot terugbetaling wees.
Sekihei
Dit sou die grootste verraad teen voormalige premier Abe en die Japannese mense wees.
In Asahi se opname het 51% van die respondente saamgestem om die Selfverdedigingsmagte in die Grondwet in te sluit, so die grondwetlike verandering sal ver weg wees as hulle hierdie geleentheid mis.

Die “geregtigheid” van die media gaan net agteruit.
Takayama
Die grootste vyand is egter die Asahi Shimbun.
Trouens, Asahi ly aan ‘n verslegtende sake-omgewing, en nou verskaf hulle nie eens taxi-tariewe vir hul verslaggewers om hul nagtelike rondtes te maak nie.
Sekihei
Maak hulle nie die nagrondtes nie?
Takayama.
In werklikheid is dit asof hulle nie kan nie. Ek het ook gehoor hulle moet die moltrein neem en kan nie gehuurde motors gebruik nie.
In die finansiële resultate van 2022 is bedryfsinkomste sowat 9,5 miljard jen in die swart, danksy die prysstyging in die vorige jaar, maar verkope het steeds met meer as 20 miljard jen gedaal.
In 2021 was ons ongeveer 44,2 miljard jen in die rooi.
In die eerste plek was die Japannese koerantbedryf so arrogant dat dit nooit gedink het dat koerante sou verdwyn nie.
Sekihei
Maar wat is die oorsaak van die koerant se verdwyning?
Takayama
Sommige sê dit is die invloed van die internet, maar die belangrikste oorsaak is die verskuiwing na condominiums. Koerantmense het dit vergeet.
Selfs al wou hulle koerante by hoë-sekuriteit-woonstelle aflewer, kon hulle dit nie meer doen nie omdat ‘n ingang die aflewering gestop het.
So inwoners het opgehou om koerante te neem.
As die koerant onder in die posbus gesit word, voel mense nie meer naby daaraan nie, of hoe?
Sekihei
Soos hierdie tendens voortduur, thDie neiging dat koerante onnodig is, versprei.
Takayama
Vanweë armoede kan koerantverslaggewers nie meer genoeg stories bymekaarmaak nie.
Die Sankei Shimbun, waar ek gewerk het, was ‘n swak maatskappy, maar ons was vry om onderhoude te doen; natuurlik kon ons taxikaartjies gebruik, en ons het genoeg geld gehad vir onderhoude.
Daarom kon ek ‘n verskeidenheid stories bymekaarmaak.
Maar nou is hulle beperk.
So wat doen hulle?
Soos in die geval van die Maatskaplike Versekeringsagentskap wat die eerste Abe-administrasie vernietig het, toe die pensioenstelsel tot stand gekom het, het Takeo Hanazawa, destyds hoof van die Pensioenafdeling van die Ministerie van Gesondheid en Welsyn, eenkeer gesê: “Nou het ons geld wat ons kan oordadig spandeer.
Dit was in 1961 toe die universele pensioenstelsel tot stand gebring is, en dit is ‘n bekende verhaal.
Sekihei
Hulle was regtig in staat om die geld-jab-jab te gebruik, was hulle nie?
Takayama
Letterlik kon hulle die geld gebruik sonder om aan die toekoms te dink.
Dit sou 30 jaar duur voordat die pensioene werklik uitbetaal is, en hulle het reeds afgetree.
Hulle het dus baie geboue gebou en baie geld spandeer sonder om aan winsgewendheid te dink.
30 jaar later is die stelsel egter onvoldoende bevind, en die “vermiste pensioenprobleem” het na vore gekom.
Die massamedia was oral in die Ministerie van Gesondheid, Arbeid en Welsyn (MHLW).
Op daardie tydstip het die premier gesê: “Ek neem volle verantwoordelikheid ……,” so hulle het daarop gespring sonder om die kwessie te dek.
Sekihei
So dit is hoe hulle probeer het om die situasie te trivialiseer.
Takayama
‘n Tipiese voorbeeld is NTV op die aand van mnr. Abe se dood.
Izumi Oguri, ‘n lid van die politieke redaksie wat ‘n vroulike TV-omroeper was, het op ‘n genuanseerde manier van mnr. Abe gesê: “Hy het twee kante aan hom gehad.” Aan die ander kant, wanneer ons oor die Moritomo Gakuen gepraat het, het hy ‘n bietjie van ‘n afkeurer geword en eensydig voortgeloop, en dan sou hy weggaan.
Dis natuurlik.
Hulle smyt ongegronde laster uit, en meneer Abe se vrou het selfs minagting deur hulle na haar gegooi.
Daarom het hy gesê: “As iets met Akie of my gebeur, sal ek dadelik ophou,” wat beteken: “Wys my die gronde.”
Sekihei
Kortom, hy het bedoel: “As daar ‘n feit is dat my vrou by enige soort inmenging of omkopery betrokke was,” het hy nie?
Takayama
Hy was van plan om dit te doen.
Maar toe diegene rondom hom daardie een woord gesê het, was hulle almal woedend en het gesê: “Goed, kom ons haal hom af.”
As jy ‘n artikel kon skryf net deur die einde van ‘n woord te gebruik, sou daar nie ‘n onderhoud nodig wees nie.
Selfs politieke verslaggewers het hierdie dwase metode begin gebruik om die agterkant van ander mense se woorde vas te vang.
Hierdie artikel gaan voort.