2020/5/13

Poniżej znajduje się artykuł Masayukiego Takayamy, który przynosi cotygodniowe wydanie Shincho z pomyślnym zakończeniem.
Ten artykuł dowodzi również, że jest on jedynym dziennikarzem w powojennym świecie.
Ten artykuł również doskonale dowodzi, że Chiny są krajem bezbożnego zła i wiarygodnego kłamstwa.
Bez przesady można powiedzieć, że Masayuki Takayama jest jednym z największych skarbów Japonii.
Pracownicy Asahi Shimbun mogą być szalonymi mężczyznami, których nie da się już naprawić, ale większość personelu NHK oprócz Arimy itp. Jest nadal przyzwoita, a nawet jeśli trochę się podda praniu mózgu, można je odpowiednio skorygować. Zróbmy to.
Dopiero po przeczytaniu książki dowiesz się, czym jest zbiór danych i czym jest reportaż.
efekt koronalny
Michael Blumenthal, sekretarz skarbu w administracji Cartera, urodził się w 1926 r. W Brandenburgii, północnej dzielnicy Berlina.
Jego żydowscy rodzice posiadali ekskluzywny sklep z odzieżą, ale kiedy miał dziesięć lat, sytuacja rodzinna uległa znacznemu pogorszeniu.
Wschodzący naziści zintensyfikowali wykluczanie Żydów, a podczas księżycowej nocy w listopadzie ’38 oddziały szturmowe Goebbelsa rozbiły 267 synagogi oraz napadły i splądrowały 7500 żydowskich sklepów.
Sklep jego rodziców również został zniszczony, a chłopiec Hitler Jugend sam go zaatakował.
Rodzina opuściła rodzinne miasto i uciekła na frachtowiec z Neapolu.
Statek przekroczył Sueskę i zatrzymał się w Bombaju, Kolombo i Singapurze na terytorium Wielkiej Brytanii.
Za każdym razem chcieli schodzić na ląd, ale nigdzie nie pozwalali Żydom lądować.
Mniej więcej w tym samym czasie rodzina opuściła Neapol, St. Louis, niosąc 1000 Żydów, wypłynęła z Hamburga.
Jednak amerykański protektorat Kuby odmówił im wylądowania, a nawet nie pozwolono im zejść na ląd w Nowym Jorku.
Po miesiącu dryfowania statek powrócił do Europy i chociaż niektórzy byli w stanie zejść na ląd w Belgii, naziści wkrótce go zajęli, a większość pasażerów wysłano do obozów koncentracyjnych.
Ale statek Blumenthala miał szczęście.
Na końcu przejścia w Szanghaju Żydzi mogli wysiąść na ląd.
Japońska koncesja Hongkou pozwoliła im tam mieszkać bez wizy.
Po drugiej stronie Ogrodowego Mostu od Hongkou, Bund jest wyłożony budynkami żydowskich konglomeratów, takich jak Sassoon i Jardine Matheson, którzy zarabiali na handlu opium.
Byli semickimi Żydami z Bliskiego Wschodu (Sefardyjczycy) i byli zimni dla białych Żydów (Aszkenazyjczycy).
W rzeczywistości Aszkenazyjczykowi, który uciekł do Palestyny, odmówiono wylądowania, a czasem został zastrzelony.
Jedynymi miejscami, które je zaakceptowały, były japońskie koncesje w Manchukuo i Szanghaju, kontrolowane przez armię Kwantung.
Przytuliło się tam około 30 000 osób.
Blumenthal uznał to za coś oczywistego i wstąpił do byłej japońskiej szkoły, w której mieściła się Hongkou.
W końcu wojna się skończyła i rodzina mogła opuścić Szanghaj, ale nigdzie nie było Żydów.
Po dwóch latach oczekiwania USA w końcu pozwoliły im na wjazd do kraju.
Co zaskakujące, w Stanach Zjednoczonych pod administracją Demokratów Japończycy, którzy byli mili, byli postrzegani jako gorszy najeźdźcy niż Chińczycy.
To nie było środowisko, w którym ke mógłby powiedzieć, że przeżył pod opieką Japończyków.
Sprytny Blumenthal szybko odciął dobrą pamięć Japonii i odrzucił ją.
W rzeczywistości Partia Demokratyczna USA nadal postrzegała Japonię jako wroga po wojnie i, podobnie jak przed wojną, nadal używała Chińczyków do stłumienia Japonii, nawet jeśli stała się rządem partii komunistycznej.
CPC użyła fałszywej historii o masakrze w Nankinie, którą USA wymyśliły, aby zmusić Japończyków do odkupienia się. Dzięki pomocy ODA i pomocy technicznej udało im się w połowie zmodernizować kraj.
Dla Amerykanów wyglądało to na dobrze wyglądającą fabrykę niewolników, a firmy wkraczały jeden po drugim do Chin, a więzi amerykańsko-chińskie były tak silne, jak w epoce Czang Kaj-szeka.
Blumenthal, który brał udział w tym przedsięwzięciu i wyrobił sobie markę, po raz pierwszy od dłuższego czasu odwiedził Szanghaj na zaproszenie Komunistycznej Partii Chin.
W dawnej japońskiej szkole w Hongkou, obecnie przemianowanej na Shanghai Memorial Refugee Memorial Hall, powiedział, że japońska armia jest brutalna i że nigdy nie zapomni dobroci swoich przyjaciół w Chinach.
Był człowiekiem, który nie miał wstydu.
Kiedy wirus Wuhan stał się wirusowy, Izrael był tak szybki jak USA, aby odciąć ruch z Chinami.

Następnie Dai Yu-Ming, pełniący obowiązki ambasadora w Izraelu, potępił bezduszność na konferencji prasowej: „Jak śmiesz traktować Chiny, które obejmowały Żydów podczas Holokaustu, z takim chłodem”. (dwumiesięcznik „Mirutosu”).
Izrael w przeszłości wyraźnie nie odrzucał wypowiedzi podobnych do Blumenthal, ale tym razem było inaczej.
‘Co mówisz? To Japończycy pomagali Żydom ”, a„ Szanghaj był pod japońską kontrolą. Nie rób makijażu. (Mirutosu)
Pełniący obowiązki ambasador usunął sfabrykowaną część ze swojej oficjalnej strony internetowej.
Korona czasami działa w celu weryfikacji wypaczeń historycznych.